"ၿငိမ္သက္ေသာဣေျႏၵရွိသူ"
ဣေျႏၵဆိုသည္မွာ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း လ်ွာ ကိုယ္
စိတ္ ေျခာက္မ်ိဳးျဖစ္ရာ ထိုဣေျႏၵမ်ား ၿငိမ္သက္
ေအာင္ ျပဳရမည္ဆိုသည္မွာ ဣ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႔ေသာ
အခါ ရာဂမျဖစ္ေအာင္ အနိ႒ာရံုႏွင့္ေတြ႔ေသာ
အခါ ေဒါသမျဖစ္ရေအာင္ ေစာင့္စည္းျခင္းမ်ားပင္
တည္း။
အာရံုတို႔၌ ရာဂ ေဒါသ စသည္ျဖစ္ေနေသာ
သူကား မၿငိမ္မသက္ လႈပ္ရွားလြင့္ပ်ံလ်က္ရွိ
ေသာ ဣေျႏၵရွိသူတည္း။ ဣေျႏၵတို႔ကို မိမိအလို
သို႔ပါေအာင္ မဆြဲေဆာင္ႏိူင္ပဲ မိမိဣေျႏၵအႀကိဳက္
လိုက္ပါေနသူသာျဖစ္၏။
ထိုသူမ်ိဳးကား တရားအားထုတ္ရန္စိတ္ပါ
မည္မဟုတ္။အားထုတ္ပါေသာ္လည္း ေပါက္
ေျမာက္ရန္မလြယ္ကူ။ ရာဂ ေဒါသစသည္မျဖစ္
ရန္ ေစာင့္စည္းပိတ္ဆို႔ေနသူကား မလႈပ္ရွား
မပ်ံလြင့္ေသာ ဣေျႏၵရွိသူ ဣေျႏၵတို႔ကို မိမိအလို
ပါေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိူင္သူျဖစ္၍ မိမိက ဣေျႏၵတို႔
အလိုသို႔ မလိုက္ပါရသူတည္း။
ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးသာ တရားအဆံုးထိ ေပါက္
ေရာက္ႏိူင္ေပသည္။ဤ၌ ဣေျႏၵတို႔ကို ၿငိမ္သက္
ေအာင္ျပဳရမည့္အေရးမွာ ဘာဝနာအလုပ္တစ္ခု
ႏွင့္ ကင္း၍ကားမျဖစ္ႏိူင္ေပ။ဘာဝနာအလုပ္အား
ထုတ္ေနျခင္းျဖင့္သာ ဣေျႏၵတကယ္ ၿငိမ္သက္
ႏိူင္သည္ျဖစ္ရာ ေကာင္းစြာ တရားဘာဝနာ
အလုပ္အားထုတ္ႏိူင္ၾကလ်က္ ၿငိမ္သက္ေအး
ခ်မ္းေသာ တရားရွင္မ်ားျဖစ္ႏိူင္ၾကပါေစေၾကာင္း
ေရးသားေပးအပ္ပါသတည္း။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
ပါရမီစခန္း ပညာလမ္း
No comments:
Post a Comment